-

روز جهانی کارگر روز اتحاد شاغل و بازنشسته است. روز اتحاد همه ما مردم علیه فقر و مشقتهای زندگی است. روز همصدایی با معلمان عزیز و فریاد تحصیل رایگان حق مسلم فرزندان ما، است. روز همبستگی با خانواده های جانباختگان فاجعه انفجار هولناک در اسکله بندر رجایی و مردم در بندر عباس است . ما همکاران در بخش های مختلف صنعت نفت، از جمله همکاران پیمانی، ارکان ثالث، همکاران استخدام رسمی و بازنشستگان نفت که همگی مطالباتی بر روی زمین مانده و پاسخ نگرفته ای داریم را به گرامیداشت روز جهانی کارگر و پیگری خواستهایمان فرا میخوانیم.

در جامعه‌ی ما حضور زنان، افزون بر بازار کار رسمی (با سهمی اندک، حتی کم‌تر از پاکستان) و غیررسمی، در صحنه‌های مختلف اجتماعی از جمله دانشگاه، آموزش و پرورش، رسانه، هنر، ادبیات، ورزش و …. پایه‌ی مادی جنبشی را فراهم کرده است به نام جنبش زنان که نه حکومت و نه جنبش‌های موجود نمی‌توانند و نتوانسته‌اند آن‌را نادیده بگیرند، چنانچه در جنبش «زن، زندگی، آزادی» نه تنها حاکمیت را به‌طور جدی به چالش کشید بلکه از آن پس شعار «زن، زندگی، آزادی» به یکی از شعارهای اصلی بسیاری از جنش‌های سیاسی، اجتماعی و صنفی تبدیل شده است.

طبقۀ کارگر برای تغییر سرنوشت و رهائی خود و اکثریت عظیم مردم زحمتکش، باید نظام سرمایه داری که عامل فقر، فلاکت و بدبختی توده های زحمتکش است را به زیر بکشد و جامعه ای عاری از ظلم و ستم بر پایه آزادی و رفاه اجتماعی و حذف استثمار بنا کند. طبقه کارگر بدون مبارزه متشکل و پیگیر و بدون تغییر بنیادی در کل نظام اقتصادی و سیاسی سرمایه داری حاکم، نمی تواند به رفاه و آسایش نایل گردد و اراده سیاسی خود را در جامعه اعمال نماید. حاکمیت سیاسی موجود، مدافع سرمایه داری در یکی از ستم کارترین و عقب مانده ترین شکل های آن است. مبارزه مستقل کارگران در پیوند با زحمتکشان شهر و روستا به ویژه پیوند با جنبش های اجتماعی و مترقی جاری زنان، بازنشستگان، جوانان و خلق های زیر...

اول ماه می روز اعتراض به کل این نظام مبتنی بر بردگی مزدی و بربریت سرمایه‌داری است، روز ایستادگی علیه تمامی رنج‌ها و مصائبی‌ست که ریشه در سلطه‌ی سرمایه دارد. از همین رو روز جهانی کارگر تنها به طبقه‌ی کارگر مربوط نیست، بلکه مربوط به همه‌ بخش‌های جامعه‌ی تحت ستم و تبعیضات اقتصادی، اجتماعی، جنسیتی، قومی و مذهبی و غیره است.,. اول می را در کارخانه، خیابان، مدرسه، بیمارستان، و همه جای جامعه، با شکوه بیشتری گرامی بداریم. با خانواده‌های‌مان در این روز تاریخی همراه شویم، "زن، زندگی، آزادی" را فریاد بزنیم و با صفی متحد و سراسری، عزم خود را برای پایان دادن به مناسبات کنونی اعلام کنیم.

آواز زن، پژواک آزادی است. سرکوب این صدا، سرکوب آزادی جهانشمولی است که زن ایرانی حق آن را دارد. ما متحد و همبسته در کنار تمام زنانی که با صدا، آواز و هنرشان به جنگ ظلم و تاریکی می‌روند، ایستاده‌ایم.

جهان در آشوب است. آشوب دایم یا نظمی از پنج کشور که بین خود تفاهم دارند و این نظم زیبایی نخواهد بود و ارزش ها در آن نقش بزرگی بازی نخواهند کرد. ولی این پنج کشور می توانند بین خود قاعده هایی را رعایت کنند که در مورد خودشان صادق است و آنها را اجرا کنند، چرا که در نهایت آنها بهره وران رعایت این قاعده ها هستند.

همه ما از آپارتاید جنسیتی حاکم، یعنی ستمگری، تبعیض و تحقیر سیستماتیک روزانه علیه زنان تحت قوانین اسلامی، به ستوه آمده‌ایم. همه ما از فقر، نابرابری، شکاف عظیم طبقاتی، فساد، غارت، سرکوب افسارگسیخته و تهدید دائمی اعدام بیزاریم....ما می‌خواهیم به یک قرن ستم، استثمار، بردگی و اعمال قدرت از بالا پایان دهیم و جامعه‌ای انسانی بنا کنیم. بر سر خواسته‌های برحق خود هم‌پیمان می‌شویم:

حضور زنان در یک جنبش نشانه گسترده بودن آن جنبش است. اینک زمان آن رسیده که مبارزات گسترده زنان با دیگر مبارزات اجتماعی و سیاسی گره خورده و به سمت سازمان یابی هرچه بیشتر حرکت کند. آنگاه است که عمر رژیم و آپارتاید جنسیتی اش در ایران به پایان خواهد رسید.

در جریان انتخابات پارلمان پروس، مارکس سرمقاله های درخشانی نوشت -که در آن‌ها با نقل قول دقیق استدلال‌های حزب سلطنت طلب مشروطه‌خواه- را قاطعانه رد کرد. این اسناد همچنین یک سوءتفاهم که تا به امروز ادامه دارد را رد می‌کنند، مبنی بر این که او به انتخابات اهمیتی نمی داد. در واقع، نقد پارلمان با ضدیت با پارلمان گرایی اشتباه گرفته شده است. و او همچنین از بورژوازی لیبرال («کوچک») و طبقه متوسط پشتیبانی کرد.

آهنگ ساز فرانسوی نمایش آوازیِ سدۀ هجدهم، آ.گرتری -همدوران و گواه دگردیسی بزرگ فرانسه- بزرگترین بازیگر در خانۀ نمایش آوازیِ فرانسه در دورانِ روشنایی بشمار می آمد. . گرتری ساخته هایی را می آفرید که پاسخ گو به خواست دوران و بیانگر کوشش برای دستیابی به آزادی باشند: مانند «ویلهلم تل»، «دیونیسیِ ستمگر». نیرویِ شایستگیِ گرتری در شنواییِ صددرصدی تپش دوران است، که مردمان آن دوران یا دوران های تاریخی دیگر را دلواپس و همدرد می ساخته.

مارکسیسم یک آموزه خشک و تغییرناپذیر نیست، بلکه در مبارزه زنده طبقاتی شکل گرفته است. کارل مارکس نه تنها یک نظریه‌پرداز بود، بلکه یک عملگرای انقلابی نیز بود. کارل مارکس تدوین جهان‌بینی خود را با یک بررسی علمی دقیق از پیشرفته‌ترین مکتب های فلسفی، اقتصادی و سیاسی زمان خود آغاز کرد. اما مارکس جوان نه تنها یک نظریه‌پرداز بود، بلکه به اصل وحدت نظریه و عمل نیز عمیقاً باور داشت. او نمی‌خواست تنها یک تفسیر جدید از جهان ارائه دهد، بلکه می‌خواست جهان را تغییر دهد.

از سبزه زارها می‌آمد هیچ گل یاسمنی را نبوییده ، بر تنه هیچ سرو و درختی نام عشقی حک نکرده بود .

پسر بزرگ مردم چک؛ هم میهنانِ مهرورز آنتونین دورژاک، این گونه این آهنگساز والا و یکی از بنیانگذاران اندیش‍كده ی آهنگسازی مردمی چک را می نامند. وی را یکی از مشهورترین چک های همه ی دوران ها می دانند، زیرا شایستگی آهنگسازی دورژاک نه تنها در اروپا، بلکه فراتر از آن نیز در درازای زندگی او گرامی داشته شد. ساخته های این آهنگساز که در آن آیین های کلاسیک و ویژگی های بنیادین موسیقی روسی با یکدیگر آمیخته شده بودند، در سراسر جهان پذیرفته شدند، زیرا فرهوشی موسیقی او به اندازه ی زیبایی یگانه و آهنگ هایش است.

ده درصد ثروتمندترین جمعیت جهان در تولید بیش از نیمی از انتشار گازهای گلخانه‌ای مسئولیت دارند. یک درصد ثروتمندترین افراد به تنهایی ۱۵ درصد از این انتشار را به خود اختصاص داده‌اند. سرمایه‌داری فسیلی و حامیان (نئو)لیبرال آن. زیرا آن‌ها می‌خواهند ما را متقاعد کنند که می‌توانیم بدون تغییر در شیوه‌های اقتصادی و زندگی‌مان، بحران اقلیمی را حل کنیم.

انتشارات «نگرش» کتاب «پرده دری هایی درباره ی تاریخ دیپلماسی در سده ی هیجدهم»، یکی از اثرهای مهم اما کمتر شناخته شده کارل مارکس را که به تازگی ترجمه شده است، در اختیار خوانندگان گرامی قرار می دهد. تاریخچه‌ی پنهانِ جامع‌ترین و مهم‌ترین تحلیل کارل مارکس درباره‌ی تاریخ و جامعه‌ی روسیه بخشی از تاریخچه‌ی پنهان مارکسیسم در قرن بیستم است. متدولوژی مارکس در برخورد با رویدادهای سیاسی زمان ما، به ویژه برای نیروهای چپ گرا می تواند کماکان آموزنده و راهگشا باشد.

نظامی‌گری در دو شکل خود – به عنوان جنگ و به عنوان صلح مسلح – یک فرزند مشروع و نتیجه منطقی سرمایه‌داری است که تنها با از بین رفتن سرمایه‌داری می‌توان بر آن چیره شد. بنابراین، کسی که صادقانه خواهان صلح جهانی و رهایی از بار وحشتناک تسلیحات است، باید خواهان سوسیالیسم نیز باشد. فقط از این راه است که می‌توان در زمینه بحث خلع سلاح واقعاً به روشن‌گری و تبلیغات سوسیال دموکراتیک دست زد.

موسیقی دان، آهنگ ساز و کنش گر توانای هنر نمایش، آ. ورستووسکی هم سال پوشکین و هم دوره بزرگتر گلینکا به شمار می آمد. در سال 1862 پس از مرگ آهنگ ساز، خرده گیر [نقاد] موسیقیایی برجسته، آ. سروف نوشت که «ورستووسکی نام دارتر از گلینکا بود»، زیرا او، کامیابی پایدار بهترین نمایش آوازی ورستووسکی، «آرام گاه آسکولد» را انگیزه ی این جستار می دانست.

کسی نمی تواند این را کە نیروی چپ مهمترین نیروی مخالف بی عدالتی و تبعیض و نابرابری و آلترناتیو نئولیبرالیسم اقتصادی در هر کشوری است و رفع بی عدالتی و حتی جلوگیری از افزایش آن بنا بە تجربە جوامع مختلف بدون حضور سازمانیافتە بلوک احزاب چپ و سندیکاها و تشکلهای کارگری و عدالتخواە میسر نیست. اما متاسفانە در عمل می بینیم این امر مهم و حیاتی از طرف احزاب و منفردین چپ آنچنان کە بایستە است، جدی گرفتە نمی شود تا آنجا کە کارعدەای از آنهابجای تلاش برای کمک بە تشکیل بلوکی از نیروهای چپ و کارگری بە حمایت و دنبالە روی از یکی از این دو جناح ارتجاعی چنان کە در "انتخابات" آخری مشاهد شد می انجامد و این کج روی عملا در جهت تقویت بی عدالتی، سرکوب، فقر، تبعیض، بی...

اینک در دومین سالگرد انقلاب نوین زنانه تاریخ، ما معلمان ، ما کارگران پرستاران و بازنشستگان، ما زنان و دادخواهان، ما جوانان آزادی خواه و ما مردمی که از فقر و فساد و گرانی و ظلم و تبعیض حاکمان به جان آمده ایم، با ادامه اعتراضات، تجمعات و اعتصاباتمان و فریاد دوباره “اتحاد ،اتحاد، علیه فقر و فساد” با گرامی داشت قدرتمند و پر شور سالگرد آغاز انقلاب، یک صدا با هم برای برچیدن مناسبات نابرابر ، پایان دادن به بی حقوقی زن و بردگی مزدی، و بازگرداندن اختیار به انسان هم پیمان می شویم.

تنها راه‌حل واقعی، یعنی «پایدار»، برای شکاف جهانی بین انسان و محیط زیست، به گفته مارکس، جامعه‌ای از «تولیدکنندگان همبسته» است که «متابولیسم خود با طبیعت را به صورت منطقی تنظیم کنند؛ به جای اینکه زیر سلطه ی یک قدرت کور باشند، آن را تحت کنترل جمعی خود درآورند؛ و این کار را با صرف کمترین انرژی و تحت برازنده ترین شرایط که متناسب با سرشت انسانی آنها باشد، به انجام برسانند.» رهایی از ستم و پایداری زیست‌محیطی اهدافی هستند که به طور جدایی‌ناپذیری به هم مرتبط‌اند. این دو نیازمند ایجاد سوسیالیسم قرن بیست و یکم هستند.